داستان حضرت ابراهیم ( ع )

بسمۀ تعالی**********زندگی ریاضیّات است*****************اگر زندگی را کنی دقّتی****ریاضی بَوَد، رفته است فرصتیتو را هر چه خوبی، به هم جمع آر****وزان هر چه دعوا، بتفریق دارو در هر چه شادی، در آن ضرب دار****از آن درد ها را به تقسیم آراگر نِفرتی هست، به جذرش بدار****اگر عشق باشد، توانش شماربه هر یک از این شش ضریبی بده****به افزون و کاهش رقیبی بدهبه هر یک ضرایب، تو را التزام****به انجام هر یک تو را اهتمامضرایب همان،کوکِ آهنگها است****تو را شاد سازد بسی پر نوا استتو را هر نوائی که دلخواه شد****به تنظیم آور، دل آگاه شددلت تا چه خواهد، که را بنگرد****کجا را به لرزش، کجا را بردکه لرزش چه بوده، و بُردن چه بود****منظّم نما کوک آنرا به سودهمان سود را در کنارش به عقل****کدامین صلاح است همراه عدلاگر عدل و عقلت بُوَد سازگار****تو را بهترین باد از کردگارعزیزم تو ای دوست و ای آشنا****چه کردی به عمرت، به تنظیم هاضریب محبّت، کجا رفته است؟****به بالا و بالا، همی رفته است؟به هروقت و ساعت چه آزردگی است****دلیلی ندارد، به افسردگی استچه دیدی تو از، درد دیگر کسان؟****تو همراه بودی؟،به کاهش از آنچرا نِفرتی مانده در دل تو را****ملایم نگشتیّ و، مشکل تو رااگر عشق داری، کجا شد ضریب****کدامین را بوده ای ، در رقیبتو سابع چقدر کوک بودی، خودت****که این زندگی بوده ات سرخوشت********************************************************روز یکشنبه به تاریخ 26/1/1403 ************************ارادتمند شما: عبّاس توکّلی نوری ( سابع )******************************** بخوانید, ...ادامه مطلب